W niedzielę 23 czerwca w naszej Parafii - ODPUST PARAFIALNY ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Kazanie odpustowe wygłosi ks. Wojciech CIOSMAK – Proboszcz Parafii pw. św. Józefa w Kaletach – Jędrysku.
Za nami Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Serdeczne słowa podziękowania kieruję do wszystkich osób, które pomogły w przygotowaniu tej Uroczystości - wszystkim, którzy pomogli przy sprzątaniu w Kościele i przed Kościołem, tym którzy udekorowali naszą Świątynię.
Szczególne podziękowania kieruję w stronę osób, które budowały Ołtarze.
Bóg zapłać wszystkim, którzy udekorowali swoje domy na trasie procesji, jak również wszystkim osobom, które wzięły udział w procesji, dając wyraz swojej wiary w Chrystusa Eucharystycznego.
Zapraszam do czwartku (27 czerwca) na tradycyjne wieczorne procesje eucharystyczne Bóg zapłać za udział w procesjach oktawy Bożego Ciała.
Msza święta w intencji budowniczych ołtarzy na Boże Ciało zostanie odprawiona w przyszłą niedzielę o godz. 11:00.
Umiłowani Współbracia w kapłańskim posługiwaniu,
Siostry i Bracia w Chrystusie!
Trwamy nieustannie w pokornej postawie prośby kierowanej do Pana naszego, który jest w niebie, by umacniał nas w trosce o nowe i święte powołania do służby w Jego Kościele. Ta prośba jest obecna w posłudze wspólnoty Chrystusowej od pierwszych dni głoszenia przez Apostołów orędzia zbawczego. Wierzymy, że światu w każdej epoce dziejowej potrzebny jest głos przywołujący najważniejsze zasady życia pozytywnie spełnionego, wołającego o szacunek i zachowanie godności. To fundamenty przyniesione przez Chrystusa. To nasz Pan i Stwórca wskazuje niezawodnie, że czeka na nas, byśmy włączyli się w dzieło uświęcenia świata. Wskazuje nam, że każdy jest powołany do czegoś wspaniałego i wzniosłego, że życie musi mieć głębszy sens, by nie zatrzymywać się tylko na pozorach, niejako w połowie naszych dróg. My zaś, chociaż słabi i świadomi niedociągnięć, wielkodusznie odpowiadamy na wezwanie naszego Zbawiciela. W ten historyczny, nieprzerwany rytm wezwania i odpowiedzi ludzi odważnych i wielkodusznych wchodzi także tegoroczne pokolenie nowych diakonów, zdecydowanych na przyjęcie święceń prezbiteratu w Kościele Świętym. Witamy ich w naszym diecezjalnym wymiarze niezwykle serdecznie i szczerze, po bratersku, zapewniając o modlitwie płynącej z naszych serc w ich intencji. Po ukończeniu studiów w Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym w Opolu gotowi są do pracy kapłańskiej w Diecezji Gliwickiej:
1. Michał Chmiel, z parafii św. Michała Archanioła w Bytomiu-Suchej Górze,
2. Michał Cieśliński, z parafii katedralnej w Gliwicach,
3. Wojciech Kiełkowski, z parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach,
4. Marek Ludwig, z parafii Ducha Świętego w Gliwicach-Ostropie,
5. Michał Picz, z parafii św. Anny w Bytomiu,
6. Mariusz Setlak, z parafii św. Anny w Gliwicach-Łabędach.
Pełna radości uroczystość przyjęcia święceń prezbiteratu przez naszych sześciu młodych Przyjaciół staje się okazją do wyrażenia wdzięczności za ich odważną i wiążącą na całe życie decyzję wyboru kapłaństwa. Podzielamy ich gotowość podjęcia niełatwej posługi, do której solidnie przygotowywali się przez minione lata. Na ich dojrzałość wpłynęła w pierwszym rzędzie atmosfera domu rodzinnego, ale nade wszystko środowisko ich parafii, w której kształtowało się poczucie odpowiedzialności za głoszenie współczesnemu człowiekowi wielkich dzieł Bożych. Wszyscy dziękujemy Duszpasterzom za ustawiczne poczucie żywego szacunku dla Kościoła, co starali się ukazywać swoją postawą. Wszystkim osobom, których modlitwy przyczyniają się zawsze do wzrastania w łasce posługiwania na drodze wiary, należą się słowa szczerego uznania za ukazywanie świętości Kościoła, chociaż my musimy także dorastać do dojrzałej odpowiedzi.
Sakramentu święceń w stopniu prezbiteratu udzielę naszym przygotowanym kandydatom w sobotę, dnia 8 czerwca br., o godz. 9.30 w gliwickim kościele katedralnym. Otoczmy naszych Przyjaciół modlitwą i szczerą życzliwością. Zapraszam Drogich Diecezjan, którym czas i siły pozwolą, do uczestnictwa w tym podniosłym wydarzeniu, będącego Bożym umocnieniem dla całego Kościoła Gliwickiego.
Na ten znak naszego zaufania wobec łaski Bożej z serca błogosławię całej społeczności naszej Diecezji Gliwickiej.
Gliwice, 22 maja 2019 r.
Wasz biskup
+ Jan Kopiec
Umiłowani Współbracia w kapłańskim posługiwaniu,
Siostry i Bracia w Chrystusie!
Czerwcowe dni 1999 roku były dla młodego Kościoła Gliwickiego czasem pełnym oczekiwania. Dla utworzonej siedem lat wcześniej diecezji było to oczekiwanie na pierwszą w jej historii wizytę Papieża. Niestety, choroba uniemożliwiła Ojcu św. przybycie do Gliwic planowanego 15 czerwca tamtego roku. Tym większe zaskoczenie przyniosła wiadomość, że św. Jan Paweł II odwiedzi Gliwice dwa dni później. Błyskawiczna organizacja spotkania z Papieżem, zaangażowanie wielu ludzi dobrej woli, ponad półmilionowe zgromadzenie wiernych spontanicznie przybywających na lotnisko, modlitwa z Ojcem św. i jego dialog z pielgrzymami pozostały w pamięci wielu osób. Owoców papieskiej pielgrzymki nie można jednak zamknąć jedynie do chwil z gliwickiego lotniska. Konkretnymi jej następstwami były m.in. erygowanie parafii Miłosierdzia Bożego w Gliwicach, poświęcenie koron nałożonych następnie na wizerunek Matki Bożej Pokornej w Rudach czy budowa przy kościele katedralnym Centrum Edukacyjnego, służącego całej diecezji.
W duchu wdzięczności za pielgrzymkę św. Jana Pawła w Gliwicach, razem z władzami miejskimi naszego regionu, zapraszamy do wspólnego świętowania 20. rocznicy pobytu Papieża w stolicy naszej diecezji. W bogatym programie obchodów należy podkreślić trzy dni, stanowiące ich kulminację. W sobotę 15 czerwca o godz. 10:00 w rudzkiej Bazylice MB Pokornej rozpocznie się Diecezjalna Pielgrzymka Rodzin, zaś o godz. 16:00 na Placu Krakowskim w Gliwicach odbędzie się okolicznościowy koncert organizowany przez Miasto Gliwice. W niedzielę 16 czerwca o godz. 14:00 wyruszy z zabrzańskiego Placu Wolności w stronę papieskiego krzyża na osiedlu Kopernika Marsz dla Życia i Rodziny, uwieńczony celebracją Mszy św. w kościele pw. św. Wojciecha w Zabrzu i dalszym świętowaniem w ramach koncertu i festynu. W poniedziałek 17 czerwca na godz. 18:00 zapraszamy na diecezjalne dziękczynienie do kościoła katedralnego. Zaproszenie do udziału w uroczystej Eucharystii kierujemy do duchownych, osób życia konsekrowanego oraz wszystkich wiernych naszej diecezji – zarówno uczestników gliwickich wydarzeń sprzed 20 lat, jak i tych, którzy wówczas nieobecni, dziś korzystają z owoców pielgrzymki Ojca św. Po zakończonej Mszy, ciągle w duchu papieskiej tematyki, odbędzie się w kościele katedralnym koncert Akademickiego Zespołu Muzycznego Politechniki Śląskiej.
Nasz udział w rocznicowych obchodach niech będzie jasnym znakiem, że dziedzictwo św. Jana Pawła II jest ciągle czymś żywym i oddziałującym na codzienne życie, a krótki pobyt Ojca św. w Kościele Gliwickim nie przestaje być powodem dziękczynienia wspólnie zanoszonego przed oblicze Boga.
Gliwice, dnia 21 maja 2019 roku
+ Jan Kopiec
Biskup Gliwicki
Zmartwychwstanie Chrystusa
Niech nas znowu wprawia w osłupienie jak legionistów rzymskich,
Niech umacnia naszą wiarę podobną do Tomaszowej,
Niech ożywia naszą miłość, by nie myliła Pana z ogrodnikiem,
Niech otwiera oczy na rzeczywistość Bożą, gdy uciekniemy do Emaus,
Niech urzeczywistnia wszystkie obietnice złożone na Opoce,
Niech nadaje sens cierpieniu i śmierci Łazarza wskrzeszonego,
Niech pobudza nadzieję, że ziarno wrzucone w glebę polskiego rolnika odrodzi się stokrotnym plonem,
Niech rodzi ufność, że zwycięży wolność, sprawiedliwość, prawda,
Niech nas wzywa do głoszenia wobec świata misyjnego radości Wielkanocnego Poranka.
Na Wielkanocne Święta przesyłam najserdeczniejsze życzenia.
Obyśmy spotkali Zmartwychwstałego Chrystusa na drodze życia tak jak Piotr i Tomasz, Łazarz i Magdalena, apostołowie i legioniści, uczniowie i niewiasty.
Oby Zmartwychwstały Chrystus, któremu nie przeszkadza ciężki głaz i straże, przedarł się przez wszystkie przemyślne zagrody naszych serc i utwierdził je ku powstaniu ze śmierci grzechu.
Oby Święta Wielkanocne były dla nas, dla naszej Ojczyzny i dla wszystkich ludzi skutecznym znakiem lepszej, odnowionej przyszłości w Chrystusie.
W miłości Zmartwychwstałego
- ks. Marek
WIELKI CZWARTEK:
WIELKI PIĄTEK
WIELKA SOBOTA
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
,,Córko, kiedy przystępujesz do spowiedzi świętej, do tego źródła miłosierdzia mojego, zawsze spływa na twoją duszę moja krew i woda, która wyszła z serca mojego, i uszlachetnia twą duszę. Za każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi świętej, zanurzaj się cała w moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność swej łaski. Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. Powiedz duszom, że z tego źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie naczyniem ufności. Jeżeli ufność ich będzie wielka, hojności mojej nie ma granic. Strumienie mej łaski zalewają dusze pokorne. Pyszni zawsze są w ubóstwie i nędzy, gdyż łaska moja odwraca się od nich do dusz pokornych."
(słowa Pana Jezusa, z Dzienniczka św. Siostry Faustyny Kowalskiej)
OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚW.:
Serdecznie zapraszam do wzięcia udziału w Drodze Krzyżowej ulicami Naszej Parafii, która odbędzie się w piątek 12 kwietnia po Wieczornej Mszy Świętej o godz. 18:30.
Droga Krzyżowa jest nabożeństwem upamiętniającym przejście Jezusa Chrystusa z krzyżem ulicami Jerozolimy z pretorium Piłata na Golgotę. Polega ono na rozważaniu męki Chrystusa w połączeniu z przejściem symbolicznej drogi wytyczonej 14 stacjami obrazującymi związane z nią zdarzenia.
Zachęcam wszystkich Parafian do wzięcia udziału w tym wydarzeniu. Przejdziemy ulicami: Leśną, Krótką, Ogrodową, Parkową i Leśną. Wychodząc na ulice naszej Parafii dajemy świadectwo naszej wiary. Proszę o wzięcie ze sobą świec.
Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka w Krakowie wespół z Duszpasterstwem Rodzin Archidiecezji Krakowskiej, Duszpasterstwem Rodzin Diecezji Sandomierskiej i Zgromadzeniem Sióstr Jadwiżanek Wawelskich organizuje II Rekolekcje dla rodziców w żałobie po śmierci dziecka, które odbędą się od 30 kwietnia do 3 maja br. w Ośrodku Formacji Liturgicznej w Zawichoście k. Sandomierza (diecezja sandomierska).
Rekolekcje są adresowane do rodziców z doświadczeniem utraty dziecka w okresie prenatalnym, jak również dzieci, które odeszły w późniejszych okresach rozwojowych na skutek chorób przewlekłych, wypadków samochodowych i śmierci samobójczych. Podczas rekolekcji będzie sprawowana specjalna Msza święta z zawierzeniem zmarłego dziecka Bożemu Miłosierdziu pod przewodnictwem ks. bpa Krzysztofa Nitkiewicza, ordynariusza diecezji sandomierskiej. Koszt udziału w rekolekcjach, 240 zł od osoby, obejmuje wyłącznie czterodniowe wyżywienie i nocleg. Osoby posługując podczas rekolekcji czynią to charytatywnie.
Zapisy do 20 kwietnia pod numerem telefonu: 667-837-106
Przeżywamy Wielki Post – czas, w którym w sposób szczególny kontemplujemy odkupieńczą mękę i śmierć naszego Pana Jezusa Chrystusa. W tym okresie Kościół katolicki zachęca nas do pokuty i nawrócenia, przypominając o praktyce postu, modlitwy i jałmużny. Trwanie w duchowej łączności z Bogiem i podejmowanie wyrzeczeń jest skuteczną drogą do przemiany serca. W tym wielkopostnym okresie pragniemy serdecznie podziękować wszystkim Diecezjanom za ofiary, które przed rokiem złożyli na rzecz Ośrodka Rehabilitacyjnego pod wezwaniem świętego Rafała Archanioła w Rusinowicach. Właśnie dzięki tym ofiarom mogliśmy przeprowadzić remont kuchni służącej przygotowaniu posiłków dla niepełnosprawnych dzieci i ich opiekunów. W tym roku, licząc na Wasze wsparcie, planujemy wyremontowanie jadalni, gdzie na co dzień stołują się nasze dzieci (nadmienimy, że korzysta z niej codziennie ok. 200 osób).
29 września br. obchodzić będziemy 25-lecie działalności Ośrodka. To już od ćwierć wieku przybywają tutaj z całej Polski niepełnosprawne dzieci i młodzież z takimi schorzeniami, jak: mózgowe porażenie dziecięce, zespół Downa, przepuklina oponowo-rdzeniowa, dystrofie mięśniowe, encefalopatie, stany powypadkowe i pooperacyjne. Często jedno schorzenie jest sprzężone z innymi niesprawnościami, m.in. upośledzeniem umysłowym różnego stopnia, głuchotą, ślepotą, napadami padaczkowymi. Ośrodek - jak zapewne wiecie - przystosowany jest do przyjmowania małych pacjentów wraz z ich opiekunami. Zapewnia to dzieciom poczucie bezpieczeństwa i łagodzi stres spowodowany rozłąką z rodziną.
Na każdy z 3-tygodniowych turnusów przebywa ok. 75 dzieci i tyluż opiekunów, a więc w sumie 150 osób. Od 1994 r. podczas 408 turnusów skorzystało tu z rehabilitacji 26 135 pacjentów z towarzyszącymi im opiekunami.
Ośrodek ma dwa stacjonarne oddziały: rehabilitacji ogólnoustrojowej i rehabilitacji neurologicznej dla dzieci. Przy Ośrodku działają również poradnia rehabilitacyjna i gabinety fizykoterapii.
Wachlarz proponowanych zabiegów jest bardzo szeroki, co wpływa na skuteczność rehabilitacji. W czasie pobytu niepełnosprawni korzystają z licznych zabiegów rehabilitacyjnych, prowadzonych przez wysoko wykwalifikowaną kadrę. Są to m.in. zabiegi: kinezyterapii, krioterapii, elektroterapii, termoterapii, laseroterapii, hydroterapii, infoterapii i hipoterapii, a także z zajęć w sali gimnastycznej i ćwiczeń indywidualnych. Ponadto mają do dyspozycji basen, siłownię, salę bloczkową i mobilną. Dzieci biorą też udział w terapii zajęciowej, która uspołecznia, sprzyja nawiązywaniu przyjaźni i zdobywaniu nowych doświadczeń. Rodzice, uczestnicząc wraz z dzieckiem zajęciach rehabilitacyjno-terapeutycznych, poznają sposoby i metody pracy umożliwiające im kontynuowanie rehabilitacji w warunkach domowych. Dla opiekunów organizowane są specjalne wykłady, pogadanki edukacyjne, pokazy sprzętu, projekcje filmów. Dzięki temu pogłębiają oni swoją wiedzę na temat stosowanych metod leczenia.
Ośrodek był od początku i pozostaje nadal miejscem przygotowania niepełnosprawnych do przyjęcia sakramentów świętych: chrztu, pokuty, I Komunii Świętej i bierzmowania oraz udzielania im tych sakramentów. Uczestnicy każdego turnusu pielgrzymują na Jasną Górę do sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. W ośrodkowej kaplicy kapłani służą pomocą duchową, pełnią posługę w konfesjonale, odprawiają Msze Święte, nabożeństwa i adoracje Najświętszego Sakramentu oraz prowadzą katechezy.
Pacjenci, ich opiekunowie i personel tworzą prawdziwą wspólnotę, okazując sobie wzajemnie miłość i przejawiając postawy otwarte wobec innych. W ten sposób odbywa się w Ośrodku swoista ,,rehabilitacja serca”. Motywem przewodnim naszej działalności jest bowiem przesłanie św. Augustyna: „Idź przez człowieka, a dojdziesz do Boga”.
Przybliżywszy pracę naszego Ośrodka na rzecz niepełnosprawnych dzieci i młodzieży, pragnę zwrócić się z serdeczną prośbą nie tylko do wiernych naszej diecezji, ale też do wszystkich ludzi dobrej woli, by zechcieli materialnie wesprzeć prace modernizacyjne, które w naszym Ośrodku obecnie realizujemy. Ofiary będzie można złożyć w ramach kolekty w III niedzielę Wielkiego Postu, 24 marca br. Zachęcamy także do wpłat indywidualnych na konto Ośrodka w Rusinowicach z dopiskiem ,,Darowizna na cele statutowe Ośrodka” oraz do przekazywania w ramach odpisu 1% podatku dochodowego na rzecz Ośrodka w Rusinowicach. Szczegóły na stronie internetowej Ośrodka.
W imieniu niepełnosprawnych dzieci i młodzieży składam wszystkim Darczyńcom, serdeczne Bóg zapłać.
Szczęść Boże!
Dyrektor Ośrodka Rehabilitacyjnego pod wezwaniem Świętego Rafała Archanioła w Rusinowicach
Ks. Kazimierz Tomasiak
Drodzy bracia i siostry!
Każdego roku, za pośrednictwem Kościoła, który jest naszą Matką, Bóg pozwala swoim wiernym «z oczyszczoną duszą radośnie oczekiwać świąt wielkanocnych, aby (…) przez uczestnictwo w sakramentach odrodzenia osiągnęli pełnię dziecięctwa Bożego» (1. Prefacja Wielkopostna). W ten sposób, od Wielkanocy do Wielkanocy możemy podążać do pełni tego zbawienia, które już otrzymaliśmy dzięki tajemnicy paschalnej Chrystusa: «W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni» (Rz 8, 24). Ta tajemnica zbawienia, działająca w nas już podczas ziemskiego życia, jest procesem dynamicznym, który obejmuje także historię i całe stworzenie. Św. Paweł dochodzi do stwierdzenia: «Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych» (Rz 8, 19). W takiej perspektywie chcę podzielić się z wami kilkoma refleksjami, które niech nam towarzyszą na drodze nawrócenia w nadchodzącym Wielkim Poście.
Celebracja Triduum Paschalnego męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, szczyt roku liturgicznego, za każdym razem zaprasza nas do przeżywania pewnego procesu przygotowania, ze świadomością, że nasze stawanie się na wzór obrazu Chrystusa (por. Rz 8, 29) jest bezcennym darem miłosierdzia Bożego.
Jeśli człowiek żyje jak dziecko Boga, jak osoba odkupiona, która pozwala się prowadzić Duchowi Świętemu (por. Rz 8, 14) i wie, jak rozpoznać i zastosować w praktyce prawo Boże, począwszy od tego zapisanego w jego sercu i naturze, czyni dobro także stworzeniu, współpracując w jego odkupieniu. Dlatego właśnie stworzenie - mówi św. Paweł - posiada usilne pragnienie objawienia się synów Bożych, to znaczy tych, którzy ciesząc się łaską paschalnej tajemnicy Jezusa w pełni żyją jej owocami, przeznaczonymi do osiągnięcia pełnej dojrzałości przy odkupieniu ciała ludzkiego. Kiedy miłość Chrystusa przemienia życie świętych - ducha, duszę i ciało - oddają oni chwałę Bogu, a przez modlitwę, kontemplację i sztukę angażują w to także stworzenia, jak pięknie wyraża to "Pieśń Słoneczna" św. Franciszka z Asyżu (por. Enc. Laudato si’, 87). Jednak w tym świecie harmonia płynąca z Odkupienia jest wciąż zagrożona przez negatywną moc grzechu i śmierci.
Rzeczywiście, kiedy nie żyjemy jak dzieci Boże, często zachowujemy się destrukcyjnie nie tylko wobec nas samych, ale także w stosunku do bliźnich i do innych stworzeń, uważając, mniej lub bardziej świadomie, że możemy ich używać według własnej woli. Zaczyna wtedy dominować brak umiarkowania, prowadząc do stylu życia naruszającego te granice, które nasza ludzka kondycja i natura każą nam szanować, podążając za tymi niekontrolowanymi pragnieniami, które w Księdze Mądrości przypisuje się ludziom niegodziwym, lub tym, którzy nie uznają Boga jako punkt odniesienia dla swoich działań i nie mają nadziei na przyszłość (por. 2: 1-11). Jeśli nie jesteśmy stale ukierunkowani ku Wielkanocy, w stronę horyzontu Zmartwychwstania, to oczywiste jest, że zwycięża logika wszystkiego i natychmiast, oraz mieć coraz więcej.
Wiemy, że przyczyną każdego zła jest grzech, który od czasu jego pojawienia się wśród ludzi zerwał komunię z Bogiem, z innymi i ze stworzeniem, z którym jesteśmy połączeni przede wszystkim przez nasze ciało. Zerwanie komunii z Bogiem naruszyło także harmonijny związek ludzi ze środowiskiem, w którym zostali powołani do życia, zamieniając ogród w pustynię (cfr Gen 3,17-18). Chodzi tutaj o grzech, który sprawia, że człowiek uważa siebie za boga stworzenia, czuje się jego absolutnym panem i używa go nie tak, jak chciał tego Stwórca, ale w swoim własnym interesie, ze szkodą dla stworzeń i innych ludzi.
Kiedy zostaje odrzucone prawo Boże, prawo miłości, wtedy potwierdza się prawo panowania silniejszego nad słabszym. Grzech, który mieszka w sercu człowieka (por. Mk 7, 20-23) - i objawia się jako chciwość, pragnienie nadmiernego dobrobytu, brak zainteresowania dobrem innych, a często także własnym - prowadzi do wykorzystywania stworzenia, osób i środowiska, zgodnie z tą niezaspokojoną żądzą, która każde pragnienie uważa za prawo, a która prędzej czy później doprowadzi do zniszczenia nawet tych, którzy są przez nią zdominowani.
Dlatego stworzenie pilnie potrzebuje objawienia się synów Bożych, tych, którzy stali się "nowym stworzeniem": «Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe» (2 Kor 5, 17). W rzeczywistości, wraz z ich objawieniem się, także stworzenie może "przeżyć Wielkanoc": otworzyć się na nowe niebo i na nową ziemię (por. Ap 21, 1). A droga do Wielkanocy wzywa nas właśnie do odnowienia naszego oblicza i naszego serca chrześcijan przez pokutę, nawrócenie i przebaczenie, aby móc żyć pełnią łask Tajemnicy Paschalnej.
Ta "niecierpliwość", to oczekiwanie stworzenia spełni się, kiedy objawią się synowie Boga, to znaczy, gdy chrześcijanie i wszyscy ludzie podejmą zdecydowanie ten "ból rodzenia", którym jest nawrócenie. Razem z nami całe stworzenie jest powołane do wyjścia «z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych» (Rz 8, 21). Wielki Post jest sakramentalnym znakiem tego nawrócenia. Wzywa on chrześcijan do intensywniejszego i konkretniejszego wcielania Tajemnicy Paschalnej w życie osobiste, rodzinne i społeczne, szczególnie poprzez post, modlitwę i jałmużnę.
Pościć, czyli uczyć się zmieniać nasz stosunek do innych i do stworzeń: przechodzić od pokusy "pożerania" wszystkiego, celem zaspokojenia naszej chciwości, do umiejętności cierpienia z miłości, która może wypełnić pustkę naszego serca. Modlić się, aby umieć wyrzec się bałwochwalstwa i samowystarczalności naszego ja i uznać, że potrzebujemy Boga i Jego miłosierdzia. Dawać jałmużnę, czyli porzucić nierozsądny styl życia i gromadzenie wszystkiego dla siebie w iluzji zabezpieczania przyszłości, która do nas nie należy. I w ten sposób na nowo odkryć radość z planu, którym Bóg objął stworzenie i nasze serca, planu miłości Boga, naszych braci i całego świata, i w tej miłości odnaleźć prawdziwe szczęście.
Drodzy bracia i siostry, "Wielki Post" Syna Bożego polegał na tym, że wyszedł On na pustynię stworzenia, aby wprowadzić je na nowo do tego ogrodu komunii z Bogiem, który był wcześniej niż grzech pierworodny (por. Mk 1, 12-13; Iz 51, 3). Niech nasz Wielki Post będzie kroczeniem po tej samej ścieżce, aby zanieść nadzieję Chrystusową także stworzeniu, które «zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych» (Rz 8, 21). Nie pozwólmy, aby ten błogosławiony czas upłynął bezowocnie! Prośmy Boga, aby pomógł nam wejść na drogę prawdziwego nawrócenia. Porzućmy egoizm i zapatrzenie się w siebie a wpatrujmy się w Paschę Jezusa; zbliżmy się do braci i sióstr znajdujących się w trudnej sytuacji, dzieląc się z nimi naszymi duchowymi i materialnymi dobrami. W ten sposób, przyjmując w konkretach naszego życia zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią, ukierunkujemy Jego przemieniającą moc także na całe stworzenie.
30.03 (sobota) w parafii WNMP w Zabrzu-Biskupicach (ul. Bytomska 111b, 41-803 Zabrze) będzie miał miejsce wielkopostny dzień skupienia
Żywego Różańca.
W programie m. in. wspólna modlitwa różańcowa, okazja do przyjęcia sakramentu pokuty i pojednania, Eucharystia, przerwa na kawę
oraz konferencja formacyjna.
Szczegóły wydarzenia na plakatach.
ks. Krzysztof Plewnia,
Diecezjalny Asystent Róż Różańcowych
Papieskie Dzieła Misyjne w trosce o przyszłych kapłanów w krajach misyjnych od 1 października 2013 r. prowadzą akcję pod nazwą AdoMiS, czyli Adoptuj Misyjnych Seminarzystów. Jej celem jest wsparcie duchowe i materialne rodzimych seminarzystów. Kraje misyjne bardzo potrzebują nowych, dobrze przygotowanych do duszpasterstwa kapłanów. Jednak droga do kapłaństwa jest tam zazwyczaj długa – niekiedy trwa nawet jedenaście lat. Ci młodzi ludzie potrzebują zatem wsparcia modlitewnego i konkretnej pomocy materialnej, aby była możliwa ich formacja. Niezbędne są również środki na budowę seminariów, ich remonty, sprzęt, książki, a także zorganizowanie seminaryjnego gospodarstwa.
W akcję AdoMiS można włączyć się poprzez:
– codzienną modlitwę za adoptowanych seminarzystów,
– wybór formy pomocy finansowej.
W przedsięwzięcie to mogą włączyć się wszyscy – pojedyncze osoby, ale także grupy parafialne, wspólnotowe i koleżeńskie.
Więcej informacji na stronie: www.adomis.missio.org.pl
Pamiętaj – rozliczając swój PIT możesz wspomóc najbardziej potrzebujących dzięki przekazaniu 1% podatku.
Każdy obywatel realizując swoje roczne rozliczenie z fiskusem w deklaracji podatkowej PIT może zaznaczyć, że chce przekazać 1% swojego podatku wybranej organizacji (posiadającej status OPP).
W tym roku zachęcam, by przekazać 1% swojego podatku dochodowego na rzecz Naszej Parafii.
Pieniądze uzyskane z 1% podatku przeznaczone zostaną na działalność naszej Parafii, w tym przede wszystkim na wsparcie dzieci i młodzieży z naszych grup parafialnych.
Wzór wypełnienia deklaracji podatkowej:
“Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10,8)
Drodzy Bracia i Siostry,
“Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10,8). Są to słowa wypowiedziane przez Jezusa, gdy wysłał apostołów do szerzenia Ewangelii, aby Jego Królestwo było propagowane przez gesty bezinteresownej miłości.
Z okazji XXVII Światowego Dnia Chorego, który w sposób uroczysty będzie obchodzony w Kalkucie w Indiach dnia 11 lutego 2019 roku, Kościół – Matka wszystkich swoich dzieci, zwłaszcza słabych – pamięta, że gesty wielkodusznego daru, jak te Miłosiernego Samarytanina, są najbardziej wiarygodną drogą ewangelizacji. Opieka nad chorymi wymaga profesjonalizmu i czułości, bezinteresownych gestów, niezwłocznych i prostych, jak zwyczajny dotyk, poprzez które daje się odczuć drugiemu, że jest “ważny”.
